زمانـی کـه پوسـت چـرب و دارای آکنـه مـی باشـد، اولین قـدم برای درمــان و مراقبــت از پوســت اســتفاده از شــوینده هــای مناســب و دارای ترکیبـات آنتـی باکتریـال و ضـد جوش مـی باشـد. در نتیجه اسـتفاده از شـوینده هـای متعـادل کننـده چربـی؛ بافـت پوسـت خشـک و بـی آب مـی شـود. یکـی از عارضـه هـای مهـم پوسـت چـرب ایـن خشـکی و دهیدراتـه شـدن پوسـت پـس از شستشـو مـی باشـد کـه در صـورت جایگزیـن نشـدن رطوبـت از دسـت رفته، سـلول هـای پوسـتی بـرای محافظـت از پوسـت شـروع بـه تولیـد چربـی مـی کننـد و این سـیکل همچنـان تکرار می شـود و پوسـت چـرب بـه دلیـل از دسـت دادن رطوبـت خـود دوبـاره دچـار چربی و جـوش مـی شـود . یکـی از روش هـای مناسـب بـرای پیشـگیری از ایـن تولیـد چربـی پوسـت مرطـوب نگـه داشـتن منظـم پوسـت بـا اسـتفاده از آبرسـان هـای فاقـد چربـی و غیرکومدوژنیـک می باشـد.